dotrzymywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, dotrzymywaćmuję, dotrzymywaćmuje, dotrzymywaćany {{/stl 8}}– dotrzymać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, dotrzymywaćam, dotrzymywaća, dotrzymywaćają, dotrzymywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dotrzymywać – dotrzymać — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}kroku {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} iść równo z kimś, nie wyprzedzając go, ani samemu nie będąc wyprzedzanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szedł obok ojca, dzielnie dotrzymując mu … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dotrzymać — dk I, dotrzymaćam, dotrzymaćasz, dotrzymaćają, dotrzymaćaj, dotrzymaćał, dotrzymaćany dotrzymywać ndk VIIIa, dotrzymaćmuję, dotrzymaćmujesz, dotrzymaćmuj, dotrzymaćywał, dotrzymaćywany 1. «trzymać, przechować do pewnego (jakiegoś) czasu»… … Słownik języka polskiego
gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… … Słownik frazeologiczny
ogon — 1. Koński ogon «uczesanie kobiece, w którym dość długie włosy są ujęte wysoko i związane z tyłu przy samej głowie»: Miała orzechowe oczy i długi koński ogon. W. Kowalewski, Bóg. 2. Wlec się, iść, zostawać, znajdować się w ogonie a) «nie… … Słownik frazeologiczny
wiatr — 1. Chwycić, złapać wiatr w żagle «wykorzystać sprzyjające okoliczności»: Pochodził z rodziny, która umiała trafnie rozpoznawać sytuację, wiatr chwytać w żagle oraz chronić materialną podstawę rodu – folwarki, lasy (...). K. Moczarski, Rozmowy. 2 … Słownik frazeologiczny
cholewa — ż IV, CMs. cholewawie; lm D. cholewaew «górna część długiego buta okrywająca łydkę» Lakierowane cholewy. Cholewy z palonej skóry. Buty z cholewami. ◊ posp. Robić z gęby cholewę «nie dotrzymywać danego słowa, nie wypełniać zobowiązania» □ Znać,… … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
krewić — ndk VIa, krewićwię, krewićwisz, krew, krewićwił pot. «nie dotrzymywać słowa, sprawiać zawód» … Słownik języka polskiego
krok — m III, D. u, N. krokkiem; lm M. i 1. «ruch wykonywany przy chodzeniu, polegający na uniesieniu i postawieniu nogi, stąpnięcie; długość drogi o jaką przesuwa się idący za każdym stąpnięciem; w lp także: stąpanie, kroczenie, kroki» Krok defiladowy … Słownik języka polskiego
